Hoe zorg ik voor een ontspannen start van de dag?

Hoe begint jouw dag?

Ben je al aan het haasten en stressen, nog voor je goed en wel uit bed springt.
Hoor je jezelf ook zeuren en mopperen op je kinderen?
Krijgt dochterlief ook telkens weer een mega driftbui omdat ze geen boterham met choco mag?
Verlies je te veel tijd met het bij elkaar sprokkelen van alle spulletjes?
 
Ik weet niet in hoeverre jij je erin herkend, maar bij mij was het dagelijkse kost.
 
Alsof er een last van mijn schouders viel ... zo voelde het ...

Telkens wanneer ik de kinderen afzette aan de kleuterschool.
 
Ik zag ze doodgraag hoor, maar die ochtenden.
Soms was ik al uitgeput nog voor ik goed en wel in de auto stapte.
Die ochtenden waren zó vermoeiend.
Het leek wel alsof ik achteraf op het werk ging uitrusten.
 
In gedachten zie ik de wenkbrauwen van mijn toenmalige werkgever en collega’s nu even naar boven gaan.
Sorry, zo voelde het nu éénmaal.
 
De ochtend rush, vaak liep die helemaal in het honderd.

Ik stond te laat op, want onze jongste hield mij nogal eens wakker ‘s nachts.
Op de één of andere manier leek ze niet zo veel slaap nodig te hebben.

Ik, daarentegen, ben niet te genieten wanneer ik niet aan mijn 8+ uren slaap kom.
De eerste jaren met kinderen krijg je standaard te weinig slaap.
Mijn ochtendhumeur moest je er maar bijnemen.
Soit, meestal stond ik té laat op en moest ik dus al haasten van zodra ik vanonder het dekbed vandaan kwam.
 
Ik ben geen natuurtalent qua planning en organisatie.
Gelukkig is mijn partner op dat gebied wel wat meer vooruitziend en was de ontbijttafel al gedekt.
 
Tussen ontwaken en vertrekken had ik zo anderhalf uur de tijd om een peuter en kleuter aan te kleden, ontbijt te geven, een kop koffie te maken, mezelf te douchen, aankleden en schminken, kinderen hun tanden te poetsen en op te frissen, boekentas klaar te maken, mijn werktas in te pakken, jassen en schoenen aantrekken, sleutels en gsm te vinden en ons richting school en werk te begeven.
 
Een ellenlange zin, maar het leek ook eindeloos lang te duren om dat allemaal voor elkaar te krijgen.
 
Elke dag weer leek een strijd tegen de klok.
Zo veel tijd ging verloren.
 
Dochterlief besloot dat ze geen strakke broek wou aantrekken of krijste het hele huis bij elkaar omdat de sokken niet goed aanvoelden.
 
Dagelijks was er gedoe over het ontbijt.
De meisjes wilden een boterham met choco.
Ik wou hen gezonde eetgewoonten bij brengen en dus ook in het ontbijt wat variatie brengen.
 
Vaak was ik standaard een kwartier lang op zoek, naar mijn sleutels, mijn telefoon, een muts of jas, naar het zwempak of de turnpantoffels.
 
En dan die eindeloze mantra (in mijn hoofd of luidop),
“Doe eens voort.”
“Haast je eens een beetje.”
“We zijn al te laat.”
 
Tegen dat iedereen eindelijk in de auto zat, waren we al behoorlijk opgedraaid, gefrustreerd
en hadden we allemaal nood om even te bekomen.
 
De eerste horde was genomen, op naar de volgende.

Herkenbaar?
 
En zo ging het bij ons elke dag weer, ondanks mijn goede voornemens om het de volgende dag anders aan te pakken.
 
Ik besloot dat onze ochtenden er anders zouden uitzien.
Maar toegegeven, de ene dag is de andere niet en we zijn hier allemaal heel temperamentvol.
 
Relax, gestructureerd, samen met de kids ontbijten, zo ziet onze ochtend er nu regelmatig uit.
Tenminste als ik mij aan mijn eigen stappenplan hou.
 
 

Meer lezen